Γειά σου Λέχοβο.
Την περασμένη χρονιά συστήθηκα ως Dee, τώρα με αυτήν επιστολή θα ήθελα να σας αποχαιρετήσω ως Ντούλα. Για έναν ολόκληρο χρόνο έζησα και δούλεψα στο υπέροχο χωριό σας. Η ζωή στο Λέχοβο ήταν μια εκπληκτική εμπειρία, χάρη σε όλους εσάς που με υποδεχτήκατε εγκάδρια και ήσασταν τόσο φιλικοί απέναντι μου. Μου άρεσε που γνώρισα και συνομίλησα με πολλούς από εσάς. Οι περισσότεροι από εσάς με έχετε δει στις πολιτιστικές εκδηλώσεις που διοργάνωσε ο Σύλλογος “Προφήτης Ηλιας” ή κατά τη διάρκεια άλλων δραστηριοτήτων που έλαβα μέρος εδώ. Μέρος της δουλειάς μου περιελάμβανε την κατηγοριοποίηση των αγγλικών βιβλίων της βιβλιοθήκης του Συλλόγου, την ψηφιοποίηση των εκθεμάτων του μουσείου, τη δημιουργία ιστοσελίδας του Λεχόβου, η οποία σύντομα θα ανέβει στο διαδίκτυο, και πολλά άλλα. Τα ελληνικά μου δεν είναι πολύ καλά, ωστόσο απήλαυσα να μιλάω έστω και λίγο με όσα έμαθα. Δυστυχώς, το πρόγραμμα της εθελοντικής μου εργασίας ολοκληρώθηκε και στις αρχές Μαρτίου πρέπει να φύγω. Θα μου λείψει το Λέχοβο και όλοι εσείς, αλλά ελπίζω να μπορέσω να επιστρέψω κάποια στιγμή στο μέλλον!
Ειλικρινά,
Ντούλα
Γειά σε όλους.
Δυστυχώς, πρέπει κι εγώ επίσης να αποχαιρετήσω το Λέχοβο προς το παρόν. Για προσωπικούς λόγους, δεν μπορώ να παραμείνω για έναν ολόκληρο χρόνο, όπως αρχικά σκόπευα. Ωστόσο, είμαι ευγνώμων για τους έξι μήνες που πέρασα στο υπέροχο χωριό σας. Ήταν μια δύσκολη αλλά συγχρόνως συναρπαστική περίοδος και πάντα ένιωθα τη ζεστασιά και τη στήριξη όλων σας. Η φιλοξενία σας ήταν εκπληκτική και είμαι σίγουρη πως δεν υπάρχει καλύτερη κοινωνία σαν αυτή του Λεχόβου. Μου άρεσε ιδιαίτερα που έγινα μέρος της, που συμμετείχα στις εορταστικές εκδηλώσεις, που ήπιαμε καφέ μαζί με ορισμένους από εσάς, που περιηγήθηκα στο χωριό και προσέφερα τη βοήθεια μου όταν χρειάστηκε. Επίσης, απήλαυσα τη δουλειά στον Πολιτιστικό Σύλλογο και τη δημιουργία ιστοσελίδας, συλλέγοντας πληροφορίες της τεράστιας ιστορίας και του πολιτισμού του Λεχόβου. Προσέφερα βοήθεια σε ηλικιωμένες κυρίες, άκουσα πολλές από τις ιστορίες τους και ήπια καφέ μαζί τους. Τα μικρά πέτρινα δρομάκια, η φύση, η κουλτούρα και οι άνθρωποι του Λεχόβου θα μου λείψουν πραγματικά. Θα προσπαθήσω να σας επισκεφθώ και πάλι το καλοκαίρι, γιατί πως αλλιώς θα μπορέσω να επιζησω χωρίς freddo espresso, πίτα και τυρί φέτα;;
Τις καλύτερες ευχές
Λούλα